پست و را ست قامت؟
و اکنون زانو زده میبینم مردمکان را در برابر خشم و گنه
واینک ای نامرد مان مردم نام
از چه روی دم میزدید ومیگفتید سخن:
از عشق"عصیان دل وعاطفه؟
نمی دانید مگر؟
که فرورفته اید و فرو برده اید دیگران را هم در لباس درازگوشان!
پس دگر مگوئید سخنی بیهوده از انسانیت؟
ای مردمکان کور و چراغ راه کورتران
ای فرومایگان پست وخود راست قامت نامیده!
